Hey og takk fyri brævið!
Fyrst vil eg siga, at tað er gott, at tú ert tilvitað um, at tykkara parlag ikki er gott fyri teg. Tað ljóðar sum tú og hesin sjeikurin hava eitt “av og á” parlag, har tit skiftast um at stríðast. Hann stríðist fyri at fáa teg inn í parlagið. Tá tú hevur givið eftir, stríðist tú fyri at fáa hann at vera sum tú ynskir. Hetta sær út at vera eitt mynstur, sum endurtekur seg. Hann dregur teg inn aftur í parlagið, sum tú ikki ert nøgd við. Tá tú gevur eftir, ljóðar tað sum tú ert skuffað, tí hann ikki hevur tíð til tín, burtursæð frá kynsligari samveru. Eg kann ímynda mær, at tú kennir teg útnyttaða og lumpaða, tá hann sigur, at hann vil hava teg, men at tað í veruleikanum bara snýr seg um kynsliga samveru. Tað er so nógv annað, ein ynskir at gera saman, tá ein er forelskaður.
Sum skilst á brævinum, ynskja tit bæði at vera saman, men tit hava ikki somu væntanir til parlagið. Nú kemur tú ikki nærri inn á, hvat tú hevur sagt við hann, men tú skrivar, at tú hevur roynt alt. Tú skrivar, at tú ert ill við hann í byrjanini, men at tú so ikki klárar at standa ímóti. Tú nevnir eisini, at hann er ótrúgvur, men ikki um tað hendir ímeðan tit ganga saman.
Tú sigur sjálv, at tú ikki tímir hatta parlagið, sum tað er nú. Tíðin er komin til at tú mást gera upp við teg sjálva, hvat tú vilt. Fyrst kanst tú tosa við hann og fortelja honum, hvussu tú hevur tað. Um tú ynskir at varðveita parlagið við hann, men ynskir broytingar, kanst tú siga honum, hvat tú ynskir og krevur av honum. Eisini kanst tú siga, at tað ikki verða tit, uttan at tú fært tín tørv nøktaðan og tíni ynski uppfylt. At vera í einum parlagi ella vinarlagi inniber at finna semjur. Tað gongur ikki í longdini, um annar parturin bara tekur og hin bara gevur.
Tað er ongantíð ov tíðliga at seta mørk. Tað skapar eisini virðing. Tað inniber kanska, at hann ikki vil broyta nakað. Men tit fáa eitt betri parlag, um tú setir krøv. Góða eydnu! Tú ert altíð vælkomin at seta teg í samband við okkum aftur.

Vinarliga
Tú & Eg Ráðgevingin