Góða genta,
Eg hugsi ikki, at tað er undarligt, at tú ynskir at siga onkrum frá, um tú hevur møtt einum drongi í býnum. Hetta kann vera spennandi og nýtt, og tí eisini stuttligt at fortelja frá. Ei heldur er tað undarligt, at tær dámdi tí ‘uppmerksomheitina’ tú fekk, tá abbi tín doyði. ‘Uppmerksomheitin’, ið man fær, tá man missur onkran av sínum kæru er umsorgan og kærleiki frá teimum, ið standa okkum nær, ið ynskja at stuðla í hesi sváru tíð og hava vit eisini tørv á hesum tá.
Eg vil tó siga, at tað ljóðar á hesum brævinum sum tú ert ósikkur og ógvuliga sjálvkritisk í tínum relatiónum til onnur. Eg trúgvi ikki, at tínir floksfelagir hugsa soleiðis um teg. Hetta vísir seg ofta hjá ungum gentum, ið royna at fóta sær í ungdómslívinum og ikki eru heilt so tryggar í síni persónligheitpersóni enn.
Í mun til at deila tína tíð ímillum vinfólk, so kanst tú royna at skriva tær niður, evt. í ein kalendara, nær tú ert saman við hvørjum og planleggja hareftir.
Um tað er annað vit kunnu hjálpa við ert tú vælkomin at kontakta okkum aftur.
Vinarliga
Tú & Eg Ráðgevingin
Menu
