Hey kedda genta.
Tað ljóðar á tínum brævi, sum báðar tínar vinkonur fegnar vilja vera vinkonur tínar framvegis. Tað haldi eg fyri tað fyrsta tú skalt vera glað fyri :o) tí tað er gott at eiga vinir. Tann gamla vinkonan kennir seg kanska eitt sindur svikna av tær, tá tú nú hevur fingið eina nýggja bestu vinkonu. Kanska hevur tann gamla vinkonan ikki funnið nakra aðra í staðin fyri teg, og tað er sera ringt at kenna seg svikna, og ikki hava nakra vinkonu. Eg haldi tað besta hevði verið, um tit tríggjar allar kundu funnið útav at verið vinkonur saman! Tað er avgjørt ikki verri at hava fleiri vinkonur, og á tann hátt verður eingin stillaður uttanfyri.

Tað at onnur ikki stóla uppá teg, er ringt fyri meg at ráðleggja tær í. Eg veit ikki, um tað bara er ein kensla tú hevur, ella um tað er nakað, onkur hevur sagt við teg. Men í øllum førum veit eg, at eingin kann noyðast til at siga síni loyndarmál, summi hava als ikki brúk fyri at siga øðrum síni loyndarmál, onnur hava nógv brúk fyri tí. Tað er so ymiskt, og tað er nakað, sum hvør og ein má avgera sjálvur. Tað at stóla uppá eitt annað menniskja, er eisini nakað sum tekur langa tíð. Um tú vilt prógva, at tú ert til at stóla uppá, so er tað einasta, tú kanst gera at VERA til at stóla uppá. Og tað tekur langa tíð, fleiri ár kanska, at prógva tað. Men tá onnur síggja, at tú heldur tætt, og ikki fortelur nakað víðari, so fara tey at hava álit á tær.

Góða eydnu við øllum!
Tú & Eg Ráðgevingin