Takk fyri brævið. Tað er ordiliga gott at tú skrivar til okkum. Ofta hjálpir tað at siga øðrum tað, tá man er keddur av onkrum. Tú skrivar, at tú hevur eina vinkonu, sum tær dámar væl at vera saman við, men at tú nú hevur fingið at vita at hon tosar ljótt um teg, og at vinkonan hevur fingið hinar genturnar at halda seg burtur frá tær. Tað ljóðar ikki, sum at hon er ein góð vinkona.
Tú noyðist at umhugsa, um tú heldur hana vera eina góða vinkonu, og um tú vilt verða vinkona við hana ella ikki.
Tú skrivar eisini, at hon sparkar bæði teg og aðrar gentur. Tað ljóðar ordiliga keðiligt. Heldigvís hevur tú eina aðra vinkonu Y, sum tú kanst vera saman við, so tú ert ikki heilt einsamøll.
Kanska kanst tú siga við X, at tú ert kedd av, at hon tosar soleiðis um teg, men eisini at tú ikki finnur teg í slíkum, og at tað ger at tú ikki tímir at spæla við hana, tá hon er soleiðis. Tá man er vinkonur tosar man ikki soleiðis um hvørja aðra. Møguliga fær tað hana at hugsa um hvat hon ger, soleiðis at tað ikki endurtekur seg. Og hvør veit, møguliga kunnu tit allar verða góðar vinkonur aftur.

Góða eydnu.
Tú & Eg Ráðgevingin