Haldi ikki tað hjálpur nakað at skriva her men eg havi tað lort havi havt siðan eg var 13-14 ca eg misti meg sjálva einsamøll skorið meg sjalva hugsa um sjálvmorð men ikki tora eg misti mina langommu eg tók hennara selskap fyrigivid so møtti eg mínum persóni ein sum timdi meg føldi meg so elskada hann gjørdi alt adrenn vit komu saman men fra byrjani av hugsadi hann alt for nogv segdi at hann ikki visti um vit skuldu vera saman ti hann vildi flyta til dk og eg visti ikki hvat eg vildi segdi hann adrenn vit voru nakad møtti honum igjøgnum snap ta rg addaði hann men ikki vid vilja eg visti hvør hann var gingu a sama skula men visti ikki tad var hann eg spurdi til vin hann var eitt reyvarhol men hann gjørdi sitt fyri st royna at gera tad betur sjalvt um hann bara gjørdi verri ting aftana tad sum at skr vid einari aftanfyri min rygg ta eg hevdi sagt at eg ikki damdi at hann fylgdi henni a insta men hann royndi hann var so uppgevandi uppa alt gav upp uppa at gera tonleik ti hann ikki skilti sitt teldu program og annad men so endadi eg vid at flyta nidur vid minari familju i summar og hann kom vid hann royndi at finna arbeidi men til no luck hann bleiv vid og endadi vid næstan at geva upp hann lá heima allan dagin og gjørdi alt fyri mini foreldur imedan eg var i skula eg havi ongar vinir her timi nog illa at royna eg vil bara heim til føroyar eg orki ikki student og nu aftana jol kom sjeikurin ikki vid nidur til dk aftur for heim at arbeida og hann gjørdi tad lidugt tvær nættur sidan uttan at geva mær ordligt svar uppa hvi eg havi skriva til hann allan dagin i dag og i gjar havi verid erlig um alt eg havi logid um ti eg vildi vera interasant hann kennir meg slett ikki eg styrdi honum ti eg var bangin eg lat tad styra mær og nu havi eg mist hann men eg timi ikki at geva upp hann stedgadi vid tonleik sum er hansara dreymur og tok meg inn og nu sleppur hann mær ti hann fer eftir sinum dreymum aftur eg eri so tóm innan hugsi ikki um ein kjaft annad enn at eg vil hava hann ongan annan havi altid roynt at hugt eftir dreingum ongantid tima nakran adrenn hann kom hann er alt fyri meg altid verid har og eg gevid ikki upp uppa hann men hann sigur bara at hann ikki skal vera i forhold vil bara doyggja heldur enn at skula liva vid at vita at hann ongantis fer at kenna meg og siggja hann vera vid onkrum ørdum timi heldur ikki at hoyra at eg bara skal sleppa honum ti so sleppi eg mær sjalvum

Góða tú.

Tað ljóðar sum tú hevur havt tað strævið – fyrst hevur tú mist langommu tína, síðani havt trupulleikar við sjeikinum, og tú ert flutt til Danmarkar. Tað er nógvar broytingar upp á stutta tíð, so eg skilji væl, at tú følir tað strævið og krevjandi. Tað ljóðar sum tað er sjeikurin, sum fylti mest, tá tú skrivaði. Sjálvt um tað kann vera keðiligt at hoyra, so er tað ógjørligt hjá tær at stýra, hvat hann følir fyri tær. Tí haldi eg, at tú skalt konsentrera teg um teg sjálva, og um at fáa tað betri. Tú behøvist ikki at taka nakra avgerð um at sleppa honum nú ella ikki, men eg haldi, at tú skalt royna at fokusera uppá at gera ting, sum gera teg nøgda, saman við fólki, sum eru góð við teg. Um tað verður heilt liðugt tykkara millum, verður tað heilt sikkurt ordiliga strævið hjá tær eina tíð. Men eg eri vís í, at tú fer at klára tað eisini – tú hevur longu klárað at koma í gjøgnum fleiri tung ting í lívinum. Og minst til at tosa við og/ella vera saman við fólki, sum eru góð við teg, og sum tú ert góð við. Tað kann vera ein stór hjálp, tá man hevur tað trupult.

Pápin og papp mamman skelda meg

Shálv skeða og sjálvmorstankar

Eg fari at drepa meg sjálva skjótt

Sjalvmordstankar, Parlag

Ótti, Sjálvmorðstankar, Tunglyndi

Eg klári ikki at leggja av við at snúsa

Eri eg ov gamal?

Beiggji mín

Eg havi brúk fyri hjalp

Eg