Hey! Eg skrivi her vegna sjeikin hjá mær, sum er 18 ár. Eg veit ikki hvar er skal venda meg til annars, og hetta var tað fyrsta, ið rann mær í huga. Vit hava veri saman í umleið eitt hálvt ár, og vit búgva bæði heima hjá foreldrum okkara í hvør sínari bygd í Suðuroynni. Hann var yvirvektigur tá hann var yngri, men tapti seg so næstan 50 kg og kom niður á normalvekt. Hann hevði eitt arbeiði, ið honum dámdi sera væl síðsta summar, men av tí at arbeiðið bleiv liðugt, og hann ikki slapp norðureftir við teimum, hevur hann gingið arbeidisleysur síðan oktobur. Hetta førdi til tunglyndi og hann tók nøkur kg uppá. Hann byrjaði síðan at spýggja illa aftaná hann hevði etið, tí hann bleiv ónøgdur við kroppin hjá sær og vildi ikki blíva tjúkkur aftur. Hann segði við meg áðrenn jól, at nú má hann fara til læknan við tí, tí hann helt at hann hevði bulimi. Eg havi síðani spurt hann um hann ikki ætlar til læknan, men nú tímir hann ikki allíkavæl. Síðsta summar fortaldi hann mær, at hann er sálarliga sjúkur (bi-polar) og at hann fekk medisin fyri tað. Hann drakk eisini illa fyrr (fleiri dagar í vikuni), men síðani vit funnu saman, drekkur hann ikki mitt í viku, og vit eru heldur ikki í býnum ofta. Stutt síðani fann eg útav, at hann hevur logið um medisini, og at kommunulæknin hevði bara sagt, at hann skuldi taka vitaminir fyri at fáa tað betri ???. Hann fær ringar niðurtúrar, ið vara í fleiri vikur, har hann fær sjálvmordstankar. Eg vil hava, at hann fer til læknan aftur og fær eina ordiliga diagnosu og ordiliga hjálp fyri sínar trupulleikar. Hvussu kann eg fáa hann til at ganga við til tað? Hann hevur ringt sjálvvirði og heldur at hansara trupulleikar ikki hava so nógv at siga, og at hann ikki er verdur at hjálpa, og tað blívi eg sera kedd av, men eg royni bara at vera sterk fyri hansara skyld. Eri bangin fyri at eg í síðsta enda verði noydd brúka “tough love” og siga at nú SKAL hann fáa hjálp.