Góða tú ella tit báðar, sum velja at skriva inn til okkara viðvíkjandi einari góðari vinkonu, sum skerir seg!
Fyrst vil eg takka tykkum fyri brævið og at tit venda tykkum til okkara viðvíkjandi trupulleikunum hjá tykkara vinkonu. Tit eru heilt vist góðar vinkonur hjá henni at hava. Eg skilji væl, at tit gjarna vilja hjálpa henni.
Tað at børn ung skera seg, kann hava óteljandi orsøkir. Tú skrivar, at hennara orsøk er, at hon vil hava vinmannin hjá tíni bestu vinkonuni, og hon ger alt fyri at fáa hann. Eisini skrivar tú, at hon kann siga tær nógv um hvussu tað er heima. Tað vil siga, at kanska er okkurt heima, sum hon eisini er kedd um??? Tað er ringt at siga akkurát, hví hon velur at skera seg. Men tað er óivað okkurt sum ger at hon ikki hevur tað heilt gott, ella sum hon er kedd av.
Tú skalt ikki føla teg býtta, tí tú einki fært gjørt. Tað at vinkonan skerir seg, er ikki tín ábyrgd, og sum tað ljóðar, hevur hon tørv á, at fáa onkran vaksnan at hjálpa sær úr trupulleikunum. Tað er ikki altíð so lætt at steðga tí sjálvur. Hvussu við skúla-heilsusystrini? Um hon ikki vil tosa við hana sjálv, so kanst tú tosa við skúla-heilsusystrina og greiða henni frá, hví tú ert stúrin um vinkonuna. Tú kundi eisini bjóðað vinkonuni at tú fert við henni at tosa við hana. Skúla-heilsusystirin hevur ábyrgdina av at hjálpa tíni vinkonu, tá tú hevur greitt henni frá støðuni. Hon finnur vónandi onkran góðan máta at fáa samband við tína vinkonu, so at tær kunnu fáa eitt gott prát.
Vinarliga
Tú & Eg Ráðgevingin